Kelime Oyunu 24

 Kelimeler: ABİS,FULAR,ŞİŞE,HAZNE,KABUK 

Herkese merhaba beş kelimeyi kullanarak öykü, deneme, şiir ve benzeri yazılar yazma etkinliğimiz devam ediyor. Bu hafta kelime oyunu etkinliğimizin 24. haftasındayız. Bu haftanın kelimeleri benden. Umarım beğenmişsinizdir kelimeleri. İsteyen herkes katılsın. 

"Seviyorum azizim." dedi. "Yeşil ile mavinin buluştuğu her yeri seviyorum..." sonra uzaklara daldı. Elinde de daha önce fark etmediğim bir yeşil şişe, dayanamayıp hemen sordum "Bu şişe de nedir?" sanki daha en başta bahsedecekti ama unutmuş gibi bir hali vardı. ''Kıyıda buldum. On yıl önce tam burada... Hala saklarım. Kimdendir, neredendir bilmem ama saklarım.'' duraksadım, kafam karışmıştı ''Nasıl bilmezsin? Nece yazıyor o mektupta?'' sorumun üzerine yıpranmış mantar tıpayı yavaşça çıkarmaya çalıştı daha öncesinde çok çıkarmamış olmalı ki çıkarmakta epeyce de zorlandı. ''Hiçbir şey yazmıyor. Yalnızca şekil var.  Biri bir kabuk çizmiş...'' dedi. Sonra bana döndü hafifçe sırıtarak ''Söylesene azizim, yazar burada ne anlatmak istemiş?'' bir dirsek attım hafifçe ve dedim ''Haşa! Sen varken bize düşmez.'' biraz böyle oyalandıktan sonra aldım şişeyi elime,dolaştım pasifik kıyılarını. Yürüdükçe daha  çok keşfetmeye başladım. Yerdeki kabuklar şişenin içindeki mektupta bulunan o şekle ne kadar da benziyordu öyle... Kıyıdan uzaklaşma fikri şahit olduğum durumla birlikte giderek aklıma daha yatkın bir fikir gibi geliyordu. İçimdeki sesi dinledim ve kıyıdan gittikçe uzaklaşmaya başladım. Yürüdüm,yürüdüm,yürüdüm... Bir sona doğru yaklaşmış gibi hissettikçe keşiflerimle birlikte daha çok şaşkınlığa uğruyordum. Önümde pek derin olmayan bir mağara vardı. Her ne kadar tereddüt etsem de içeri girdim. İçerisi oldukça karanlıktı. Bir küçük oyuntudan bulunduğum noktayı aydınlatan o küçük hazneden giren güneş ışığı hariç... Sanki bir adım gerisi bir abisti... Karanlığın güneş ışığına hiç erişemediği ve erişemeyeceği kesimleri...     

Bir hışımla çıktım mağaradan. Boynumdaki fuları şişenin ağzına bağlayıp mantar tıpayı açtım içindeki mektubu,o şişeyi ve bir kabuğu alıp attım gücümün yettiği en uzak noktaya. Arkamdan bir ses geliyor ''Delirdin mi sen? Ne yapıyorsun?'' diye bağırıyordu. 
Cevabım uzun sürmedi. Kendimi de onunla birlikte bir adım ileriye çektim. 
Güneş ışığının karanlığa hiç erişemeyeceği kesimlere...