Çok Eskiden

 

Yavaşça sallanan sandalyesine kuruldu. İçine o temiz havayı son demine kadar çekti. Sözlerini ardı ardına sıralamaya başladı. Dilinin ucunda birikmiş kelimeleri daha fazla hapsedemedi. 

"Biliyor musun insanlar bence oldukça nankör." Biliyordum elbette ama sessiz kalmayı tercih ettim. O ise yılların sessizliğini içindeki tüm cesareti ile bir çığlığa dönüştürdü. "Yapay çiçeklerin üretildiği bu dünyadan daha ne beklerim? Her şey sahte. İnsanların gülüşleri,bakışları... Robotlar daha samimi bile derdim. Ama onlarıda insanlar üretti. " yavaşça gözlerini bana çevirdi  bu sefer bende dahil olmak mecburiyetinde kalmış gibi hissettim bakışları iki kelam etmem için zorluyordu. "Peki ya eskiler?" dedim. Gerçekten bunu sorabildim. "Ahh eskiler... Oraya hiç girmiyorum bile. Yitip gitmiş,geçmiş bitmiş şeyler işte." derin bir sessizlikten sonra yerinden doğruldu ve yavaşça mırıldandı. 

Hani herkes arkadaş
Hani oyunlar sürerken
Hani çerçeveler boş
Hani körkütük sarhoş gençliğimizden
Hani şarkılar bizi henüz bu kadar incitmezken
Eskidendi, eskidendi, çok eskiden

...