Orhan Veli Kanık

 Şiir-Şair

Bu köşede muhakkak yer verilmesi gereken bir şair ile devam ediyorum konuya. Orhan Veli Kanık  ile bir diğer ismi "Şiiri Sokağa Taşıyan Şair" ile ne kadar güzel değil mi?

Kendisi 1914-1950 yılları arasında bulunmuş Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatına katkı sağlamış önemli bir şairdir. Kendisi benim için değerlidir. Sözlerini çok severim ama şiirleri bir ayrıdır. Özellikle "İstanbul'u Dinliyorum" şiiri. Bir çok anısı vardır. Hele de İstanbul değerli ise...

Kendisi 13 Nisan 1914 İstanbul doğumlu Türk şairidir. Melih Cevdet ve Oktay Rıfat ile birlikte Garip Akımının kurucularındandır. Şiirde ölçü (hece ölçüsü), uyak ve sanatçı söyleyişlere karşıydı savunduğu şey insanın ölçülerle kısıtlanmaması, ne istiyorsa içinden geldiği gibi yazmasıydı. Orhan Veli her şeyin şiire konu olabileceğini savunmuştur.  Hayatı boyunca hiç evlenmemiştir. Veli Kanık ile Fatma Nigar hanımın oğludur. Çocukluğu İstanbul'da geçmiştir. Orhan Veli hayatında şiirlere yer verip 14 Kasım 1950 yılında çok şaşırdığım bir olayla vefat etmiştir. 10 Kasım 1950 yılında Ankara'da sokakta yürürken bir belediye çukuruna düşüyor ve bu düşüşünün önemsiz olduğunu düşünüyor. İstanbul'a gidiyor sonra fenalık geçiriyor hastaneye kaldırıldığında alkol zehirlenmesi deniyor fakat otopsi yapılınca beyin kanaması geçirdiği anlaşılıyor  ve hayata veda ediyor. 

Benim için önemli ve değerlidir.

Öznel olarak tanımlayacak olursam sadece şunu söyleyebilirim der ki : 

"Gemliğe doğru 

Denizi göreceksin; 

Sakın şaşırma."        

Ve en sevdiğim,benim için en anlamlı şiirinin son kısmı ile veda etmek isterim. 

   

               
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum.

Sizin en çok sevdiğiniz şiiri veya sözü nedir?