Mektup/Kelime Oyunu 7

Herkese merhaba. Geçen haftanın kelimelerini sevgili Mükemmelis belirledi. Kendisine teşekkür ediyorum. Aynı zamanda etkinliği organize eden sevgili Deeptone'a da teşekkür ederim. Biraz geç kalmış olsamda yazımı tamamladım. 

Kelimeler:Kırmızı Elma, Şemsiye, Gömlek, Ayna, Fotoğraf

Sergiden ayrıldığımda yazarın kitabının içinden çıkan bu mektubu elimde sıkıca tutuyordum. Mektupta aynen şöyle yazıyordu: 

"Bu hayatta herkes,her şey sizi yanıltabilir ama aynadaki görüntünüz sizi asla yanıltmaz içinizde bir yerlerde bulunan inkar duygusudur gerçeği kabullenemeyen. Bir gün arabada giderken,sokakta yürürken,bir uygulamada karşınıza birden çıktığında bir şarkı sakın şaşırmayın hissettiklerinizden. Ne duyuyorsunuz? Ne yaşattı size o şarkı? Hangi anda saklısınız? Bir şarkı,bir fotoğraf sizi maziye götürebilir ama dikkat edin dönmesi zor olabilir geçmişin kanatları altında kendiniz kendi gerçeğinizle yüzleşebilirsiniz." 

Sonrasında arkadaşıma sordum "Senin mektubunda ne yazıyor?" bana döndü ve şaşkın şaşkın yüzüme bakarak "Ne mektubu?Baksana gömleğim nasıl duruyor?" dedi ilk başta gözlerimi devirdim "Ne gömleği yahu?" diye geçirdim içimden sonra anladım bu yalnızca bana özel bir mektuptu. Peki ya neden? Neden yalnızca bana özeldi? Az önce en sevdiğim yazarın en sevdiğim kitabının arasında bu mektubu bulmuştum. Hiç durmadan fuar alanına yeniden gittim etrafıma bakıyor içimden yazarın gitmemiş olmamasını diliyordum bu bir tesadüf olamazdı. Yazarın bulunduğu yayınevini sonunda buldum kendisine doğru yürüdüm işte orada tam karşımda duruyordu. İmzalanan kitapları bitirmiş, uçağına yetişmek üzere aceleci bir hali vardı. "Sevgili yazar...Bu mektup neden bana özel?" böyle sorunca insanlar kendimi fazla önemsediğimi düşünebilirdi ki bende öyle düşünürdüm yazar bana döndü "Belki sen o mektuba özelsindir? Yani demek istediğim o mektup kitaptaki karakterlerden biriyle özdeşleşmiş durumda o karaktere ithafen yazılmış bir mektup ama sen kendini gördün. Oysaki bu mektup her kitapta vardı sevgili okur." dedi o an öylece kaldım. Doğru olabilirdi.Sokakta avare avare dolanmaya başladım önümden insanlar geçiyor kırmızı elma satan amcanın sesi tüm sokağı dolduruyordu kendimi bu kalabalığın içinden aldım ve sahile gittim. Küçük bir çocuk rengarenk şemsiyesini elinde tutuyor sanki yağmur yağıyormuş gibi küçücük dilini dışarıya uzatıyordu.  Bende kollarımı açtım rüzgarı yüzümde hissettim sonra bu mektubu aldım ve iyice düşündüm şimdi üstünden bir yıl geçmesine rağmen hala kitabın arasında duruyor. Yalnızca kitabın arasında durmakla yetinmeyip hayatımı da şekillendiriyor. Şimdi yine sahildeki bir banktayım arkada bir şarkı çalıyor ve ben şaşırmıyorum "Life is life na na na na na..."