Edip Cansever

 Şiir-Şair köşeme olmazsa olmaz, en değerli şairlerden biri olan Edip Cansever nam-ı değer ''Çağının Şairi''  ile devam ediyorum.

Alıntıdır.

"Bir renk değildir mavi huydur bende.''

Tam adı Ömer Edip Cansever'dir. Penbe Hanım ile Fazıl Cansever'in oğlu olan Edip Cansever 8 Ağustos 1928 tarihinde İstanbul'da dünyaya gelmiştir. Şairin eğitim hayatı Saraçhanebaşı'ndaki 56. İlkokulda 1940 yılında başlamıştır. İlkokul ve ortaokul eğitim hayatını tamamlayıp İstanbul Erkek Lisesi'nden mezun olduktan sonra Yüksek Ticaret Okulu'nda öğrenime başlamış ardından öğrenimini yarıda bırakarak babasının Kapalıçarşı da bulunan dükkanında antikacılık yapmaya başlamıştır. On üç yaşındayken bir çocuk dergisi olan ''Arkadaş'' ta şiir yayımlayan (1941) Edip Cansever'in ilk şiiri Düşünce İstanbul dergisinde çıkmıştır. Daha sonraki yıllarda ise şiirlerini farklı dergilerde yayımlamaya devam etmiştir. İkinci Yeni edebi akımını izlemiştir bazı şiirlerinde yer yer Garip şiirinin etkisini taşısa da sonrasında İkinci Yeni edebi akımının şairleri arasında yer almıştır. Hayatının en önemli olayının 1954 yılında çıkan Büyük Kapalıçarşı Yangını olduğunu söylemektedir. Dokuz kitabını Kapalıçarşı da bulunan Sandal Bedesteni'ndeki küçük dükkanının asma katındaki çalışma masasında yazmıştır Cansever bu konuyla ilgi şöyle bir yorumda bulunur: ''Düşünüyorum da ya o yangın olmasaydı?''
Eserleri  ve şiirleriyle sayılan şair Bodrum'da olduğu sırada beyin kanaması geçirmiş ve İstanbul'a getirildikten sonra 28 Mayıs 1986 tarihinde aramızdan ayrılarak hayata gözlerini yummuştur. 

Öznel olarak kısaca bahsedecek olursam hep hatırlanması gereken şiirleriyle çağının şairi olmayı başarmış bir insan olan değerli şairimiz şiirleri ile hep aramızda olmaya devam edecek.

En sevdiğim şiirlerinden biri olan ''Sevda Bir Ateş Buldu Sende...'' adlı şiirini sizinle paylaşmak isterim.

Sevda Bir Ateş Buldu Sende...

Sevda bir ateş buldu sende, eğilip öptü seni
Artık kimse denizi bilmiyor.

Dirseklerini masaya koyuşundan belli
Gelip geçen bir günü bitirmek istemediğini
Sevda bir umut buldu sende.

Ey bir yolcu listesinde bir ölüyü arayan
Artık kimse gözlerini bilmiyor.

Şunu imzala
Bir mektup, bir telgraf alındısı değil
Unutulmuş bir sevdadır kapısını çalan
Ve sevimsiz bir terlik gibi duran odan
Kimse artık bir şey giymek istemiyor.

Sonra bir pencereden kendine
Ayışığı gibi vuran sen
Ne sana ne başkasına benziyor.

Ve işte bir dip balığı su boşluğunda
Çırparaktan yüzgeçlerini
Hiç kimseye uymayan bir mevsim öneriyor

''Masa'' dergisinden alıntıdır.