Kendi Dünyamdan Günlükler 4

 Herkese merhabaa. Nasılsınız pek değerli okuyucularım? Nasıl geçiyor günleriniz? Umarım çok iyisinizdir.  Ramazan ayı umarım her biriniz için güzel geçiyordur. 

Bu ay yaşadığım şehrin düzenlediği bir hikaye yarışması olacakmış. Katılmayı istiyorum elbette. Şiir yarışmasını kazanamamış olabilirim ama denemeye devam ediyorum. Edebiyat alanında gelişim sürecindeyim ne de olsa :) Henüz ne yazacağıma pek karar veremedim. Bende düşündüm ki blogumda bulunan hikayelerden birini daha da güzel bir hale getirerek yarışmaya gönderebilirim. Hangi hikaye olacağını da pek bilmiyorum açıkçası. Turgut Reis veya Kırmızı Kar Yağınca olabilir diye düşünüyorum (Üstüne tıklayarak hikayelerimi okuyabilirsiniz.) Öneriniz varsa zevkle kabul ederim.  

Son zamanlarda kil hamurundan broş veya aksesuar yapmayı çok istiyorum. Geçen gün fizik projesi için bir takım gerekli şeyler almaya gitmiştim kırtasiyeye sonrasında elimde kil hamuru ve sim bulundu birden. Sağ olsun arkadaşım olaya müdahale etti ama :)) Tam olarak şöyle bir şey yapmayı istiyorum. Umarım yapabilirim. Kesinlikle denemeye değer olduğu düşüncesindeyim. 

Düşüncem için güzel bir örnek 

En son "Her Yas On Sekiz Ay Sürer" adlı kitabı okudum. Bir hafta gibi bir sürede bitiverdi. Sınavlarım ve derslerimden biraz daha vakit bulabilseydim yaklaşık üç günde biterdi diye düşünüyorum.

Kitap akıcı ilerleyen bir kitap. Çok duygu yüklü bir kitap bekliyorsanız yanılıyorsunuz aksine duyguların karakterde çok hakim olarak yansıtılmadığı bir kitaptı. Bazı kısımlarda yazarın vermek istediği mesajları bile sorguladığım hatta bazı kısımları garip bulmuşluğum elbette var fakat genel olarak bakıldığında okunabilir bir kitap olduğu kanaatindeyim. 

Kitabın orijinal ismi "Rabbit Cake" fakat bence bu ismi de oldukça güzel ve kitap ile uyumlu.

Kitabın Arka Kapağı: Elvis Babbitt'in bilimsel gerçeklerle arası iyi: Mesela sarının en fazla mutluluk veren renk olduğunu, sağlıklı bir zürafanın yaklaşık 1.300 kilo ağırlığında olduğunu ve çıplak kör farenin en uzun yaşayan kemirgen olduğunu biliyor. Hatta kısa süre önce uykusunda yürürken boğulan annesinin ardından tuttukları yasın ne kadar süreceğini bile şimdiden öğrendi: Her yas yaklaşık 18 ay sürermiş. Ancak bazı meseleler var ki o da işin içinden çıkamıyor. Örneğin bir diğer uyurgezer olan ablası Lizzie’nin uykusunda kendini zehirlemesini nasıl engelleyeceğini ya da babasının neden durup dururken bir papağanla arkadaş olduğunu bilmiyor. Bütün bunlar bir yana, annesinin tuhaf ölümüne dair sorularına cevaplar ararken bizlere de olağanüstü bilgeliğiyle aile olmaya ve hayata dair pek çok şey söylüyor.

 Hem dürüst hem de neşeli bir anlatıcı olan Elvis; acıya dayanma gücünü samimiyetle aktaran, gerçekten özgün bir ses!

Son olarak bugün okuduğum bir alıntıyı sizlerle paylaşmak istiyorum. 

Alıntı : "İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler,bekler,bekler,şakakları zonklayana dek düşünür,düşünür,düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız... Yalnız..." 

Satranç - Stefan Zweig

Sağlıcakla kalın 🌸